به گزارش پيگاه خبري پيرغار به نقل از فارس: آمريکا و ديگر کشورهاي غربي همزمان با دامن زدن به شايعه‌اي در تلاش هستند تا زمينه دخالت نظامي در سوريه را فراهم کنند.
بيش از يک هفته است که آمريکا و کشورهاي غربي بار ديگر شايعه تلاش دولت سوريه براي استفاده از تسليحات شيميايي عليه مخالفان مسلح را مطرح کرده و به آن دامن مي زنند. موضوعي که دولت سوريه بارها آن را رد کرده و حتي با ارسال نامه‌اي به سازمان ملل اعلام کرد که در صورت در اختيار داشتن اين سلاح هرگز از آن و تحت هيچ شرايطي استفاده نخواهد کرد.
پس از موضع گيري مقامات رسمي غرب، رسانه هاي آنها نيز همسو با سياستمداران چنين شيوه اي را در پيش گرفتند و جنگ رسانه اي وسيعي را عليه دمشق به راه انداختند.
«انديشکده سياست خاور نزديک واشنگتن» طي گزارشي به قلم «جفري وايت» کارشناس ارشد اين موسسه درباره «احتمال به‌کارگيري سلاح‌هاي شيميايي از سوي ارتش بشار اسد» مي‌نويسد: با توجه به فعاليت‌هاي شيميايي سوريه، آمريکا بايد خود را آماده مقابله با اين تهديد‌ها کند.
بنابر اين گزارش، دستگاه اطلاعاتي آمريکا فعاليت‌هايي را در تاسيسات شيميايي سوريه مشاهده کرده و اين نگراني‌ها را درباره آمادگي بالقوه اين حکومت در به‌کارگيري جنگ افزار‌هاي شيميايي عليه مخالفان افزايش داده است.
طرح اين ادعا چنان مضحک به نظر مي رسد که «رابرت فيسک» کارشناس مسائل خاورميانه و ستون‌نويس روزنامه «اينديپندنت» با انتشار يادداشتي در اين نشريه ادعاي تلاش سوريه براي استفاده از تسليحات شيميايي را ادعايي کذب و تکراري دانست.
فيسک نوشت: هر چقدر دروغ بزرگتر باشد، مردم بيشتري آن را باور مي‌کنند. همه مي‌دانيم که چه کسي اولين بار اين را گفت.
جالب اينکه روزنامه "يورت" چاپ ترکيه در خبري اعلام کرد که اعضاي القاعده در سوريه در حال توليد تسليحات شيميايي هستند.
اين روزنامه نوشت: اعضاي القاعده در آزمايشگاهي در نزديک شهر "غازي انتب" ترکيه در حال ساخت تسليحات شيميايي هستند و تهديد مي کنند که از اين تسليحات عليه غير نظاميان سوريه استفاده خواهند کرد.
طرح ادعاي استفاده سوريه از سلاح هاي شيميايي در اين برهه از زمان در چندين محور قابل بحث و بررسي است:
1) جنگ رواني عليه سوريه با هدف تضعيف نظام و فروپاشي اتحاد داخلي
پس از گذشت نزديک به دو سال از بحران سوريه و جنگ عليه اين کشور برخي از رژيم هاي منطقه که حمايت هاي مالي و تسليحاتي گسترده اي را براي سرنگوني نظام بشار اسد کرده بودند به اهداف مورد نظر خود نرسيده‌اند و هر از گاهي با هدف فشار بر نظام سوريه و شکست اتحاد و صفوف داخلي و تضعيف روحيه مردم و سران اين کشور يا به تشديد حملات تروريستي در اين کشور روي مي آورند يا جنگ رواني گسترده اي را عليه اين کشور راه مي اندازند.
2)ژست نظامي براي دستيابي به کارکرد سياسي مورد دلخواه
اينکه آيا واقعا غرب، اسرائيل و رژيم هاي عربي به دنبال دخالت نظامي در سوريه باشند گرچه برخي از گزارش هاي رسانه اي اين امر را تائيد مي کند و بايد منتظر نقش آينده بازيگران در اين عرصه بود ولي به نظر مي رسد که تصميم جديد براي اقدام نظامي عليه سوريه در شرايط کنوني متصور نيست . در واقع مي توان اين تهديدات را در قالب يک ژست سياسي ارزيابي کرد که طراحان اين سناريو قصد دارند از فضاي موجود براي تشديد فشار بر روسيه بهره بگيرند تا اين کشور را در موضوع سوريه وادار به عقب نشيني کنند و طرح هاي مورد نظر خود را که در کناره گيري بشار اسد و نيز تشکيل دولت انتقالي نمود پيدا مي کند، بر اين کشور بقبولانند ولي با توجه به موضع اخير اين کشور در خصوص سوريه به نظر مي رسد که در اين طرح هم ناکام مانده اند. موضع اخير «سرگئي لاوروف» وزير امور خارجه سوريه دليلي بر اين مدعاست. لاوروف اعلام کرد که اين کشور هرگز در خصوص سرنوشت «بشار اسد» رئيس‌جمهوري سوريه با هيچ کس مذاکره نمي‌کند.
3) تداوم جنگ فرسايشي در سوريه به علت اختلاف نظر جهاني
به نظر مي رسد که در موضع گيري جامعه بين الملل در خصوص حل و فصل مناقشه کنوني در سوريه اختلاف نظر جدي وجود دارد. در حالي که برخي کشورهاي غربي و نيز برخي کشورهاي منطقه آشکارا خواهان مداخله نظامي در سوريه هستند، روسيه ، چين، ايران و برخي کشورهاي ديگر بر اين عقيده اند که تنها راه حل بحران سوريه توقف سريع خشونت‌ها و نشستن طرف‌هاي مناقشه بر سر ميز مذاکره است. با اين حال پيش بيني مي شود با توجه به قرائن موجود جنگ فرسايشي بين دو طرف درگير همچنان ادامه داشته باشد و چشم انداز روشني براي دستيابي به نتيجه مورد نظر در آينده نزديک قابل تصور نيست.
بنابراين با توجه به مطالب بالا مي توان گفت که طرح ادعاي استفاده از سلاح هاي شيميايي توسط سوريه از سوي غرب در چارچوب جنگ رواني عليه سوريه براي گسستن اتحاد و صفوف داخلي و با هدف فشار بر کشورهايي صورت گرفته است که معتقد به حل مسالمت آميز بحران سوريه هستند؛ کشورهايي که تنها راه حل سوريه را پايان خشونت و درگيري از دو طرف درگير مي دانند و آنها را به نشست بر سر ميز گفت‌وگوها دعوت مي‌کنند.